ชายจีนคนหนึ่ง แบกถังน้ำ 2 ใบไว้บนบ่า เพื่อไปตักน้ำที่ริมลำธาร ถังน้ำใบหนึ่งมีรอยแตก ในขณะที่อีกใบหนึ่ง ไม่มีรอยตำหนิ และสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถัง
แต่ด้วยระยะทางอันยาวไกล จากลำธารกลับมาสู่บ้าน จึงทำให้น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอยตำหนิ..เหลือน้ำมาเพียงครึ่งเดียว เหุตการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาได้ถึงสองปีเต็ม ที่คนตักน้ำสามารถตักน้ำมาได้หนึ่งถังครึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าถังน้ำใบที่ไม่มีตำหนิจะรู้สึกภาคภูมิใจในผลงานเป็นอย่างยิ่ง ในขณะที่ถังน้ำที่มีรอยแตกก็รู้สึกอับอาย ต่อความบกพร่องของตัวเอง มันรู้สึกโศกเศร้ามากกับการที่มันสามารถทำหน้าที่ได้เพียงครึ่งเดียว ของจุดประสงค์ที่มันถูกสร้างขึ้นมา หลังจากเวลาผ่านไปสองปีที่ถังน้ำมีรอยแตก มองว่าเป็นความล้มเหลว อันขมขื่น
.jpg)
วันหนึ่ง ที่ข้างลำธาร มันได้พูดกับคนตักน้ำว่า "ข้ารู้สึกอับอายตนเอง เป็นเพราะรอยแตกที่ตัวข้า ทำให้น้ำที่อยู่ข้างในไหลออกมาตลอดเส้นทางที่กลับไปยังบ้านของท่าน" คนตักน้ำ ตอบว่า "เของจ้าเคยสังเกตุหรือไม่ ว่ามีดอกไม้เบ่งบานตลอดทางในด้านของเจ้า ที่เดินกลับไปยังบ้านของข้า แต่กลับไม่มีดอกไม้ในอีกด้านหนึ่งเลย เพราะข้ารู้ว่า เจ้ามีรอยแตกอยู่ ข้าจึงได้หว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ลงไปข้างทาง ด้านของเจ้า และทุกวันที่ข้าเดินกลับ เจ้าก็เป็นผู้รดน้ำต้นไม้เหล่านั้นให้ข้า เป็นเวลาสองปี ที่ข้าสามารถที่จะเก็บดอกไม้สวยๆ ไปแต่งโต๊ะกินข้าว ถ้าปราศจากเจ้าที่เป็นแบบนี้แล้ว เราก็คงไม่อาจได้รับความสวยงามแบบนี้ได้"
"คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง แต่รอยตำหนิและข้อบกพร่องที่เราแต่ละคนมีนั้น อาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันของเราน่าสนใจมากยิ่งขึ้น และ เป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้ สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็น และมองหาวสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้นเอง"
